جلوه

بسم الله الرحمن الرحیم

باغ بانی بود که خدا از دار دنیا دوتا توت فرنگی بهش داده بود؛ عین دسته گل. این دو تا از دل باغ بان غذا می خوردند و از دیده اش آب. از قضای روزگار یکی از آن دو دلبسته یک مشتری شد و با مشتری رفت و دل باغ بان را با خود برد. باغ بان بی دل شد و بی دلی او دل آن یکی را خون کرد. دل خونی و خوشرنگ آن یکی،  دل مشتری دیگری را برد و آن یکی را از باغ بان سراغ کرد. باغ بان که تابع نظام داد و ستد بود آن یکی را هم به این یکی مشتری داد. باغ بان بی دل و بی کس شد.